Why Linguistic?

เรียนภาษาศาสตร์ประยุกต์แล้วได้อะไร?

ทำไมถึงชอบเรียนภาษาศาสตร์?

เราเป็นคนชอบเรียนวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่เด็ก 

ตอนป.6 เคยได้คะแนนสอบวิชาวิทย์สูงสุดของสายด้วยนะ 5555 

แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ชอบเรียนคณิต 

พอต้องเลือกสายตอนม.4 เราก็เลยเลือกเข้าสายศิิลป์ภาษาและผันตัวมาเป็น"พวกสายศิลป์"ในที่สุด

สำหรับเรา เรารู้สึกว่าภาษาศาสตร์เป็นวิชาที่ผสมความเป็นวิทย์และศิลป์ไว้ด้วยกัน 

เพราะมันมีทั้งการทดลอง มีกฎ และทฤษฎีมากมายให้เราได้เรียนรู้ 

แต่ขณะเดียวกันเราก็ไม่อาจเข้าใจภาษาใดภาษาหนึ่งได้หากขาดจินตนาการและทักษะการเชื่อมโยง 

เอาจริงๆตอนเราลงวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์ เราก็ไม่ได้คาดหวังว่าเราจะได้อะไรหรอก 

เหมือนลงไปเพราะเห็นว่ามันเป็นวิชาภาษาศาสตร์แค่นั้น

เพราะฉะนั้นเราก็เหมือนมาเรียนแบบหัวว่างๆ 

แล้วกอบโกยสิ่งที่อาจารย์สอนใส่สมองกลับไป 555  

มันเลยทำให้เราได้อะไรจากวิชานี้ค่อนข้างเยอะ

แต่สิ่งที่เราได้จากวิชานี้มันจะไม่เหมือนสิ่งที่ได้จากพวกวิชาสนทนา 

ที่เราสามารถตอบได้ทันทีว่า วิชานี้ทำให้เราพูดภาษานั้นเก่งขึ้น 

เพราะเป้าหมายของวิชาสนทนาคือทำให้นักเรียนพูดได้ 

แต่วิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์ เราเชื่อว่าเป้าหมายของมันไม่ได้ถูกกำหนดไว้ว่ามีกี่ข้อกี่ข้อ 

เอาจริงๆอาจจะไม่ได้กำหนดด้วยซ้ำ เพราะมันเปิดกว้างมากๆ 

ถ้าให้เปรียบ มาเรียนวิชานี้ก็เหมือนมาเดินตลาด มีนู่นนี่นั่นเยะแยะเต็มไปหมด 

อยู่ที่ว่าใครจะหยิบเอาอะไรกลับไปมากกว่า 

ส่วนตัวเรา เราหยิบสิ่งที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า "ทฤษฎีการรับภาษาที่สอง" ออกมาซะส่วนใหญ่ ธรรมชาติของการรับรู้ภาษาที่สองมีด้วยกันหลายทฤษฎีมาก เช่น 

- ผู้เรียนภาษาที่สองแต่ละคนจะสร้างกฎทางภาษาขึ้นมาใช้เอง

- ยิ่งเรียนมากไม่ได้แปลว่าจะยิ่งเก่งขึ้นทางเดียว 

  บางครั้งการเรียนมากๆก็ทำให้ผู้เรียนสร้างข้อผิดพลาดมากขึ้นเช่นกัน

- ข้อผิดพลาดบางอย่างก็ไม่สามารถแก้ไขได้แม้ว่าผู้เรียนจะเข้าใจแล้วก็ตาม

- หากเปรียบเทียบวิธีการใช้ภาษาของผู้เรียนกับเจ้าของภาษาแล้ว

  ก็จะรู้ได้ว่ามีส่วนไหนที่ผู้เรียนยังทำไม่ได้ หรือทำผิดอยู่บ้าง 

  ทำให้สามารถนำส่วนนั้นมาใช้เน้นในการสอนได้ถูกจุด

- ข้อผิดพลาดที่ผู้เรียนพลิตออกมา บางครั้งมาจากอิทธิพลภาษาแม่ 

  เช่น ผู้เรียนออกเสียง し/ち/じ เป็นเสียงเดียวกัน ก็อาจเดาได้ว่า 

  ผู้เรียนไม่เข้าใจความแตกต่างของเสียง หรือไม่สามารถผลิตเสียงนั้นออกมาได้ 

  ซึ่งอาจเกิดจากอิทธิพลของภาษาแม่ที่ไม่มีการแบ่งแยกความแตกต่างของเสียงเหล่านั้น 

  

สิ่งเหล่านี้เป็นประโยชน์กับเรามาก เพราะตอนนี้เราเองก็กำลังสอนภาษาที่สองให้คนอื่นอยู่เช่นกัน

เราตอยากให้นักเรียนของเราได้เรียนอย่างเกิดผลที่สุด เลยเอาทฤษฎีพวกนี้ไปลองใช้ควบคู่กับการสอนของเราดู ซึ่งพอเราเข้าใจธรรมชาติในการเรียนรู้ภาษาที่สองของคนทั่วๆไปแล้ว มันก็ช่วยให้เรารู้หลักในการสอนและรู้จักสังเกตผู้เรียนได้ดีมากขึ้น  ขณะเดียวกันเราก็ยังได้สังเกตธรรมชาติของตัวเราเองอีกด้วย เช่น สังเกตว่าทำไมเราถึงทำสิ่งนี้ได้ เรามีกฎเกณฑ์อะไรในหัวเรา เราถึงรู้ว่าตรงนี้ถูกตรงนี้ผิด และในทางกลับกัน เราจะสอนตัวเองอย่างไรให้ไม่ผิดในจุดที่เราผิด 

นอกจากนี้ ภาษาศาสตร์ประยุกต์ทำให้เราอยากลุกขึ้นมา Inspire คนที่กำลังเรียนภาษาต่างประเทศเข้าใจว่า การที่เราทำตรงนี้ได้แต่ทำตรงนั้นไม่ได้ ทำผิดเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรียนมาตั้งนานแล้วแต่ก็พลาดเรื่องง่ายๆได้ ทำไมคนสองชาติเรียนภาษาเดียวกันแต่เก่งได้ไม่เท่ากัน ทั้งหมดล้วนเป็นธรรมชาติของการเรียนภาษาที่สองทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เราจะพูดผิดเขียนผิดในภาษาที่ไม่ใช่ภาษาแม่ของตัวเอง แต่เมื่อเราเข้าธรรมชาติของเราแล้ว เราก็ต้องพยายามหาวิธีสอนตัวเองให้ได้ ซึ่งอาจจะเป็นเทคนิคบางอย่างที่เราเข้าใจเพียงคนเดียว แต่มันก็ทำให้เราสามารถใช้ภาษาที่สองได้อย่างถูกต้อง สำหรับเรา สิ่งนี้เป็นการเรียนรู้ที่ติดตัวเราไปตลอด และส่งผลต่อตัวเรามากที่สุด

ของแถม :

วิดีโอข้างล่างนี้เป็น TED Talk ที่พูดถึงเรื่องการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศที่น่าสนใจมากๆอันหนึ่ง 

ถ้าใครมีเวลาลองดูนะ ได้ฝึกฟังภาษาอังกฤษไปในตัวด้วย